Bangkok

Ek word vanoggend wakker in 'n kamer wat heeltemal te koud is en heeltemal te helder vir my fragiele toestand. Ek tel my horlosie op om te sien hoe laat dit is. 8:04AM.

Jirre mens! Kan ek nie net soos ander normale mense laat slaap nie? Ek het dan na 3 eers in die bed gekom. En dit na ek sedert Dinsdag al aan die vlieg was (dit is nou Donderdag) en eers vanoggend vroeg geland het. Ugh!

Maar daar sit ek in die bed. Haas wakker. So wat doen mens?

Jy trek aan en stap na Rick's Coffee Shop wat nie te ver van die Rambuttri Village Inn waar ek tuisgaan is nie, naby aan die Chao Phraya rivier. Ek het van Rick's gelees in die Rough Guide en dit lyk na die plek waar ek my latte dors kan les.

Rick's is pragtig. Net te pragtig. Die styl is ou-Sjinees met donker hout en prente teen die mure. Hout tafeltjies ensovoorts. Ek bestel 'n piesang crepe en tuisgemaakte plain yoghurt met 'n latte. Yum.

By die tafel oorkant my sit 'n middeljare paartjie van Australie. Daardie aaklige aksent is darem wragtag onmiskenbaar. Die man, met 'n grys baard en grys hare om die bles, dra 'n moulose T-hemp en kort broek. Sy vrou/meisie se hare is bruinrooi gekleur en woes gekrul. Sy het 'n liggroen thai-dye sarong dubbeld gevou om haar middel sodat dit soos 'n mini lyk en dra ook 'n moulose T-hemp om haar tan te wys. Mens is after all net so oud soos wat jy lyk...

Bangkok verander maar verander ook nie. Die een ding wat konstant bly is die reuk. Vir my ruik Bangkok soos uitlaat gasse, vrugte wat oorryp is en in 'n boks le en vis sous. Soms ruik jy wierook wanneer jy verby 'n tempel of spirit house stap.

Ek ontvang 'n 90 minute full body massage wat wondere doen vir my jetlagged lyf en gaan dan vir middagete by Roti Mataba. So ent verder op in dieselfde straat as Rick's. Ek was op my vorige besoek hier vir ontbyt.

Roti Mataba bedien volgens die Lonely Planet Moslem-Thai kos. Dit is maklik om die plek mis te loop. Dit is in 'n baie nou, ou winkeltjie. Aan een kant van die muur staan 'n paar opslaan tafels met ruglose stoeltjies en aan die ander kant is die kombuis. 'n Nou spasie tussenin is oorvol van die mense wat daar werk wat heeltyd meer lyk as klante.

Ek bestel twee klein rotis saam met 'n bakkie viskerrie en ys tee. In my bakkie kerrie dryf daar 'n reuse stuk geel rissie rond wat soebat om ge-eet te word asook lourier blare en 'n hele kardamom pod. Die kleur is 'n diep oranje-rooi en soos ek smul en lees kry ek dit reg om sulke mooi merke in Shalimar the Clown te los.