Irrawaddy Dolfyne

Agtuur Vrydagoggend word ons opgelaai op motorfietse vir die vyftien kilometer rit na Kampie, ‘n klein dorpie waar ‘n groepie van die skaars vars water dolfyne gereeld gesien word.

Oppad ry ons verby huisies wat almal hoog bo die grond gebou is en met ‘n brug verbind is aan die nou pad. Onder baie van die huise is daar die poele water en onder party is daar selfs roeibote. Heelwat van die huise is, alhoewel eenvoudig, baie mooi versier met rooi teel dakke waarop sement of hout torinkies en voels staan. Van die huise is blou geverf en het kant patrone van hout aan die voorkant, bo die stoep.

Ons betaal die ingangsfooi van US$7 wat ingang en ‘n bootrit op die Mekong insluit. Die ingangsfooi is ‘ nuwe sisteem wat toeriste en boot aktiwiteite in die habitat van die dolfyne meer dolfyn-vriendelik maak.

Ons het onsself vooraf gereed gemaak dat ons na alle waarskynlikheid nie die dolfyne sal sien nie. Dit is reen seisoen, nie die beste tyd om hulle te soek nie en hulle is baie skaars.

Na ‘n paar minute op die water beduie Alexander egter na ‘n plek ‘n paar meter regs van ons waar hy vir ‘n oomblik ‘n dolfyn se rug fin kon sien en ‘n rukkie later sien ek self ‘n dolfyn wat water breek.

Verder op met die rivier en tussen ‘n klomp bome wat tans onder water staan tref die reuse geluk ons egter. Ons sien ‘n dolfyn paar wat vir ‘n kort rukkie kop en dan rug bo die water uitsteek en dan weer verdwyn.

Anders as see dolfyne is die vars water soort baie minder spelerig. Hulle spring nie baldadig uit die water of kom naby jou boot verby geswem nie. Net nou en dan word ‘n kop uitgesteek of ‘n fin gewys.

Ons boot word aan ‘n tak wat net bo die oppervlak van die rivier vasgemaak sodat ons rustig kan sit en kyk. Ons is omring deur dolfyne. Daar is ‘n hele paar paartjies wat om ons swem en sporadies uit kom.

Ons kameras is heeltyd gereed om af te neem, maar die dolfyne gee ons omtrent nie ‘n kans nie. Hulle verdwyn so vinnig weer dat meeste van die fotos wat ek net neem die stil bruin van die Mekong se vloei is. Die oomblik wat hulle aan een kant op kom en verdwyn hoor jy ‘n ander paartjie reg agter jou. Dit is amper asof hulle ons tart.

Ek het darem daarin geslaag om so paar fotos te kry waarop mens net-net die dolfyne kan sien. Aangesien hulle nie naby die bote kom nie en my kamera nie ‘n vreeslike sterk lens het nie is die fotos nie die beste nie, maar dit is darem iets.

Ek besluit om op te gee met die kamera en besluit om eerder net die dolfyne te geniet. By tye is hulle stil en sien ons niks, maar dan verskyn een of twee weer uit die water. Soms sien jy die kop van ‘n dofyn met die vreemde knobbles op die voorhoof en ander kere net ‘n gekurfde grys fin.
Die boot wag geduldig terwyl ons die oomblik geniet en wanneer dit blyk of die groep geskuif het en daar vir ‘n tydjie niks meer aktiwieteit is nie word die boot losgemaak en vloei ons stadig weer rivier af. Eers wanneer ons ‘n veilige afstand is van waar die dolfyne was word die enjins weer aangeskakel.

Die geleentheid was die ingangsfooi meer as werd en ons keer opgewonde en baie tevrede met ons eerste Kambodia wild lewe terug na Kratie.